معرفی و آثار محمود دولت آبادی

#محمود_دولت_آبادی (زادهٔ ۱۳۱۹ دولت‌آباد سبزوار) نویسنده، نمایش‌نامه نویس و فیلم‌نامه‌نویس اهل ایران است.

رمان بلند (ده جلدی) #کلیدر مشهورترین و با ارزش‌ترین اثر دولت‌آبادی می‌باشد، کلیدر، دولت‌آبادی را به کسب #جایزه_نوبل ادبیات بسیار نزدیک کرد. 

آثار دولت‌آبادی به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی، نروژی، سوئدی، چینی، کردی، عربی، هلندی، عبری و آلمانیترجمه شده‌اند. 

محمود دولت‌آبادی چندین نمایش‌نامه و فیلم‌نامه را به نگارش درآورده است، او همچنین سابقه بازیگری در تئاتر و سینما را دارد، اقتباس از آثار دولت‌آبادی ساخت چند فیلم را به‌همراه داشته است. 

فضای اکثر نوشته‌های دولت‌آبادی در روستاهای خراسان رخ می‌دهد و رنج و مشقت روستاییان شرق ایران را به تصویر می‌کشد. 

دولت‌آبادی در سال ۲۰۱۳ برگزیده جایزهٔ ادبی یان میخالسکی سوییس شد. در ۲۵ آبان ماه ۱۳۹۳ معادل ۱۶ نوامبر ۲۰۱۴ جایزه شوالیه ادب و هنر فرانسه توسط سفیر دولت فرانسه در تهران و در محل رزیدانس سفارت فرانسه به محمود دولت‌آبادی نویسنده پیشکسوت و برجسته ایرانی اهدا شد.

کتاب‌های محمود دولت آبادی به شرح زیر می‌باشند:

📘 ته شب

📗 سفر

📘 آوسنه بابا سبحان

📗 لایه‌های بیابانی

📘 تنگنا

📗 گاواربان

📘 هجرت سلیمان

📗 باشبیرو

📘 عقیل، عقیل

📗 از خم چنبر

📘 دیدار بلوچ

📗 کلیدر

📘 #جای_خالی_سلوچ

📗 #ققنوس

📘 آهوی بخت من گزل

📗 کارنامه سپنج

📘 ما نیز مردمی هستیم

📗 روزگاری سپری شده مردم سالخورده

📘 اتوبوس

📗 آن مادیان سرخ یال

📘 سلوک

📗 قطره محال اندیش

📘 روز و شب یوسف

📗 طریق بسمل شدن

📘 گلدسته‌ها و سایه‌ها

📗 #زوال_کلنل

📘 نون نوشتن

📗 میم و آن دیگران

📘 وزیری امیر حسنک

📗 تا سر زلف عروسان سخن

📘 بنی آدم

قطعه از کتاب کلیدر محمود دولت آبادی

«ما را مثل عقرب بار آورده‌اند؛ مثل عقرب! ما مردم صبح که سر از بالین ورمی‌داریم تا شب که سر مرگمان را می‌گذاریم، مدام همدیگر را می‌گزیم. بخیلیم؛ بخیل! خوشمان می‌آید که سر راه دیگران سنگ بیندازیم؛ خوشمان می‌آید که دیگران را خوار و فلج ببینیم. اگر دیگری یک لقمه نان داشته باشد که سق بزند، مثل این است که گوشت تن ما را می‌جود. تنگ‌نظریم، ما مردم. تنگ‌نظر و بخیل. بخیل و بدخواه. وقتی می‌بینیم دیگری سرِ گرسنه زمین می‌گذارد، انگار خیال ما راحت‌تر است. وقتی می‌بینیم کسی محتاج است، اگر هم به او کمک کنیم، باز هم مایهٔ خاطرجمعی ما است. انگار که از سر پا بودن همدیگر بیم داریم! نمی‌دانم؛ نمی‌دانم چرا این‌جوری بار آمده‌ایم، ما مردم!»

#کلیدر

#محمود_دولت_آبادی

متن کوتاهی از کتاب کلیدر محمود دولت آبادی

شاید شما تعجب کنی از حرف من، ارباب؛ اما به عقیده من بیشترمردم، بیشتر وقتها دروغ می گویند. نه بیشتر مردم، که همه مردم همه وقتها دروغ می گویند! فقط وقتهایی که تنها هستند، ممکن است راست هم بگویند. اما به ندرت!چون آدم وقتی هم که تنها میشود، تنهایی اش پر است از دروغهایی که در میان جماعت و یا دیگران گفته بود. حق هم دارند که دروغ بگویند، ارباب؛ چون که حقیقت آدم را دیوانه می کند! این است که آدمها دروغ می گویند و عیبی هم نیست. چه عیبی دارد؟ وقتی همه به هم دروغ می گویند دیگر عیب این کار در کجاست؟ یک نگاه که به پشت سرم می اندازم، میبینم که در تمام عمرم دروغ می گفته ام. تمام روزها و ساعتهای عمر من پر است از دروغ. دیگران هم که به دروغهای من گوش داده اند، خودشان دروغگوهایی مثل من بوده اند. غیر از این نبوده. چطور می شود دیگران درغگو نباشند و یک عمر به دروغهای کسی مثل من گوش داده باشند و آدمی مثل من را تحمل کرده باشند ؟

#محمود_دولت_آبادی

📘 کلیدر

یک بار است زندگانی

💫✨💫✨

یک بار است زندگانی. یک بار. همان 

یک بار که نسیم صبح را به سینه فرو می دهیم، همان یک بار که عطش خود را با قدحی آب خنک فرو می نشانیم، همان یک بار که سوار بر اسب در دشت تاخت می کنیم، یک بار.. یک بار و نه بیشتر. بعد از آن دیگر تمام عمر را ما دنبال همان چیزها می دویم، بعد از آن دیگر تمام مدت را به دنبال همان طعم اولینِ زندگانی هستیم. در پی لذت اول. سیب را به دندان می کشیم تا طعم بار اول را در آن بیابیم،آب را سر می کشیم تا لذت رفع عطش بار اول را پیدا کنیم. در آب غوطه می زنیم تا به شوق بار اول برسیم و نسیم را می بلعیم تا نشانی از آن اولین نسیم بیابیم. زندگانی یک بار است، در هر فصل... تو چه می پنداری، ستار، تو درباره ی زندگانی چه فکر می کنی؟

شیرینی زندگانی بیش از یک بار به کام آدم نمی نشیند، اما تلخی هایش هر بار تازه اند، هر بار تازه تر....

#کلیدر | #محمود_دولت_آبادی